Pchła (Siphonaptera)

Opis ogólny

Dorosłe pchły żyją wyłącznie jako pasożyty zwierząt stałocieplnych, szczególnie ssaków, chociaż także mogą atakować ptaki. Wykazują preferencję do określonych gospodarzy, jednak, jeżeli ich zabraknie, atakują także inne zwierzęta. Pchła kocia atakuje różne ssaki i ptaki. Porażenia przez pchłę ludzką są w tej chwili raczej wyjątkowe. Znaczenie pchły kociej i psiej wiąże się z częstym utrzymywaniem w mieszkaniach zwierząt i nie dokładnym czyszczeniem ich legowisk. Pokrywanie podłóg wykładzinami także ułatwia rozwój larw pcheł w mieszkaniach, a centralne ogrzewanie zapewnia idealne warunki cieplne. Dorosłe owady długości 1-8 mm, brązowawe, ciało bocznie spłaszczone, ze szczecinkami skierowanymi ku tyłowi; redukcja lub zanik oczu. Narządy gębowe gryzące; brak skrzydeł, nogi silnie umięśnione z tylnymi członami przystosowanymi do skakania.
Biologia, rozwój

Jaja pcheł mają długość około 0,5 mm, są owalne, perlistobiałe i są składane w futro, pierze gospodarza lub w jego gniazda czy legowiska. Po każdym pobraniu krwi samica składa cztery do ośmiu jaj, może złożyć od 800 do 1000 jaj w ciągu życia, które może trwać do 2 lat. Larwy lęgną się po około tygodniu. Legowisko kota może żywić 8000 larw i 2000 dorosłych pcheł. Po 2-3 tygodniach larwy osiągają 5 mm długości, przędą jedwabny kokon i w nim się przepoczwarczają. Pojawiający się w pobliżu gospodarz stymuluje pojawienie się dorosłej pchły. Rozwój pokolenia trwa normalnie około 4 tygodni, lecz przy niższych temperaturach może się znacznie przedłużać.